Nadat ik me realiseerde dat ik muziek te maken had (in het laatste jaar van de Gestalt opleiding) heb ik alles in mijn leven daar naar in weten richten.
Op dat moment was ik nog erg gehecht aan mijn verdriet. Ik ben als kind veel alleen geweest en heb lange periodes van eenzaamheid moeten dragen.
Om dit onder ogen te zien heb ik mezelf gedwongen om alleen te zijn. Op een gegeven moment was ik drie dagen alleen in de natuur (ik kwam alleen thuis om te eten en slapen). Na de derde dag viel ik er doorheen.
Ik zat langs de Esschestroom en opeens kon ik het gras zien zonder het gras te hoeven noemen (verwoord in het lied In The Grass). De verkramping van het lijden aan mijn eenzaamheid was verdwenen.
<>
... alles gebeurt met een reden , en tegelijkertijd ook niet ...
